Beeldhouwen

Rik helpt je op weg om een eigen beeldje te maken.

Toen ik 21 was stierf mijn broer. Hij was 25 en kwam om het leven bij een arbeidsongeval. Dat was heel akelig. Hij zou gaan trouwen, een nieuwe fase in zijn leven beginnen, en plots was het gedaan. Ik zat toen op kot in Leuven en het was examenperiode. Mijn verdriet kwam op een verre plaats, na dat van mijn ouders en zijn jonge vrouw. Bezig zijn bleek voor mij een goede manier om er mee om te gaan. Hoe het precies is gekomen weet ik niet meer, maar het is in die periode dat ik met beeldhouwen ben begonnen. Feit is dat ik er veel in kwijt kon, nog steeds. 

Mensen die niet genoeg hebben aan praten, maar iets willen doen met hun handen, help ik graag op weg. Iets maken, je verlies creatief vormgeven, kan veel voldoening geven. Ik weet nog dat ik als beginnend steenkapper de vraag kreeg van een vriend om samen een grafzerk voor zijn dochtertje te maken. Hij had een vaag idee en we hebben daar toen samen vorm aan gegeven. Dat kunnen komen doen, was voor hem heel belangrijk. 

Ik wil mensen graag op weg zetten om zelf iets te maken. Ik reken daarvoor op een keer of drie samenkomen. We kunnen wat schetsen maken om eerste ideeën te verkennen. Daarna kan je zelf thuis aan de slag om dit wat vorm te geven en kunnen we samen kijken hoe je het verder wil uitwerken. Het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld te zijn. Vaak komen de ideeën vanzelf, is er altijd wel iets dat zich aandient. Daar komen vaak de mooiste dingen uit voort. 

Ik ben niet echt een prater. Ik kan goed luisteren en vragen stellen. Maar het mag ook in stilte. Ik ben tevreden als mensen iets kunnen ontdekken, iets wat tot dan verborgen bleef. Dat is uiteindelijk wat beeldhouwen is: vertrekken van wat er is en vormgeven wat zich aandient. 

Rik doet ook opstellingen. Meer over dat aanbod lees je hier.