Mijn verlieservaring
‘s Morgens vroeg op 6 november 2006 kreeg ik op mijn werk een telefoontje van mijn oudste dochter. Of ik onmiddellijk kon komen, er was iets heel ergs gebeurd met Tom. Als een gek ben ik naar het opgegeven adres gereden. De MUG ging net vertrekken toen ik aankwam, ze hebben niets meer kunnen doen. 20 jaar was Tom. De combinatie van overmatig drankgebruik en een verslaving aan het slaapmiddel Rohypnol zijn hem fataal geworden. Voor de dag erop hadden we bij de bakker een mooie verjaardagstaart besteld om de vierde verjaardag van mijn jongste zoon te vieren. De dood van Tom en het leven van Arno zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik was 49 toen Arno in mijn leven kwam. Toen Tom overleed werkte ik nog als financial controller in een internationaal bedrijf. Ik had gevraagd aan HR om niet te worden aangesproken door collega’s over de dood van Tom. Ik kon en wou mijn verhaal nergens kwijt. Niet moeilijk dat ik drie maanden later een maagzweer had. Nu weet ik dat ik gebukt ging onder schuld en schaamte. Die inzichten zijn pas vele jaren later duidelijk geworden. Een jaar na het overlijden van Tom is mijn tweede relatie op de klippen gelopen. Om te kunnen rouwen had ik veiligheid en geborgenheid nodig. Ik ging alleen verder, met vallen en opstaan.
Wie ben ik
Ik ben vader van 3 geadopteerde kinderen: mijn dochters waren 6 maanden oud toen ze in ons gezin kwamen, Tom was 2,5 jaren toen hij uit Zuid-Korea in Zaventem landde. Uit mijn tweede relatie heb ik een ‘bloedeigen’ zoon. Verder maakt het bloedverwantschap echt niet uit. Derde keer, goede keer! Via een spirituele datingsite heb ik de vrouw van mijn leven ontmoet: we hebben een LAT-relatie - zij woont in Amsterdam, ik in Puurs. Tessa heeft Tom nooit ontmoet, toch kent ze hem als geen ander. Zij heeft me de ruimte en de veiligheid gegeven om over Tom te rouwen, dat was 8 jaren na zijn overlijden. Ik ben nu met pensioen, en geniet er met volle teugen van! Genieten van de traagheid, genieten van mijn kinderen, van mijn partner. Genieten van de natuur, de stilte. Genieten van kunst, een museum, een tentoonstelling, een klassiek concert, je laten verrassen door schoonheid. Aanwezig zijn voor de mensen waarmee je je verbonden voelt, aanwezig zijn bij lotgenoten die een verlies te verwerken hebben.
Lost & Co en ik
Toen ik met pensioen ging, ben ik een opleiding als rouwbegeleider gaan volgen. Voor mij is het een geschenk uit de hemel dat ik anderen kan ondersteunen en aanwezig zijn in hun rouwproces. Het is mijn manier om Tom te eren. Sinds 2019 ben ik als rouwzorgvrijwilliger bij www.coda.care.be in Wuustwezel. Daar doe ik individuele begeleidingen en begelid ik samen met een collega groepen volwassenen. Bij www.missingyou.be begeleid ik, samen met een collega vrijwilliger groepen jongvolwassenen.