Mijn verlieservaring
Van kleins af aan maakte ik verliezen met een grote impact mee en raakten overgangen en verlieservaringen een diepe levenskern in mij die me uitnodigden op zoek te gaan naar de betekenis van verlies en sterven.
Als 2-jarige verloor ik grotendeels m'n gehoor (rechts ben ik doof, links hoor ik dankzij een hoorapparaat) door inname van antibiotica die nu verboden is. Het heeft m'n intuïtief aanvoelen en inlevingsvermogen als kwaliteit doen uitbouwen.
Als 60-jarige verloor ik in 1 jaar tijd m'n beide ouders, poes, m'n werk en moest ik m'n huis verkopen.
Ik nam palliatief verlof om voor m'n beide ouders te zorgen en bleef bij hen thuis tot aan hun sterven. Het is een dankbaar geschenk voor me dat betekenisvol blijft. Enkele zeer goede vriendinnen mocht ik nabij blijven in hun ziekte- en stervensproces. Hun omgaan met het leven loslaten leerde me met nog meer verfijning te leven trouw aan mezelf. Tijdens eigen moeilijke tijden, mocht ik ervaren hoe belangrijk nabijheid en steun van vrienden en familie dan zijn.
Wie ben ik ?
Vanaf m'n 21ste werkte en leefde ik vele jaren in Rwanda, Peru en Ecuador, met als drijfveer een engagement voor wie te weinig gezien wordt en geen stem krijgt in deze wereld. Het leven ginds deed me ook beseffen dat sterven een normaal natuurlijk gebeuren is dat deel uitmaakt van ieders leven. Hun levenswijsheid heeft mij geholpen om rouw en sterven hier meer zorg en aandacht te geven in het leven.
Terug in België volgde ik opleidingen binnen palliatieve zorg en rouw en opende zich een meditatief levenspad. Sinds 1998 ben ik actief in de palliatieve thuiszorg, aanvankelijk professioneel en nu reeds vele jaren als vrijwilliger. Verschillende keren was ik aanwezig tijdens de euthanasie, o.a. bij een zeer goede vriendin en m'n mama. Ik ervaar het als een groot geschenk zieken tijdens hun laatste levenstijd en hun dierbaren te mogen nabij zijn en te ondersteunen in wat zij nodig hebben. Ik leerde dat 'er echt zijn met een open luisterend hart' belangrijker is dan 'iets doen'. Ook bij de zieke en hun geliefden speelt vaak de vraag 'hoe kunnen we de binnenkant van ons hart op een goede manier voeden in deze kwetsbare tijd van het leven en elkaar loslaten'.
Ik woon alleen, heb 2 kinderen en 4 kleinkinderen tussen 7 en 1 jaar. Ik geniet van de tijd samen met onze kleinkinderen en verblijf regelmatig enkele dagen in het gezin van onze dochter die leven van wat ze zelf telen. Daarnaast houd ik van samenzijn met vrienden, vertoeven in de natuur, werken met pastel - klei en verf , wegduiken in een goed boek, in stilte samenzijn met meditatie, tuinwerk. Een dag zou vaak dubbel zo lang mogen zijn.
Lost en co
Elkaar nabij blijven als een warme omhullende mantel in moeilijke tijden, is voor mij een kern van ons leven. Als compagnon stap ik graag met je mee met een open luisterend hart om je te ontmoeten in wat nu speelt. Samen het pad bewandelen, mogen stilstaan bij je verlies, kan lichtpuntjes geven, taal creëren en ontdekken wat jou hierin kan helpen. Als wegwijsvrijwilliger deel ik graag mijn vele levenservaring in palliatieve thuiszorg, euthanasie, zorgplanning en kwalitatieve levenseinde. Het is zo specifiek en gezien ik de weg al zo vaak ging, luister ik graag naar je.